01-09-2016, 00:00
Pierścienie do promieniowego uszczelniania wałów, zwane potocznie simeringami, są bez wątpienia jednym z najbardziej rozpowszechnionych typów uszczelnień ruchu obrotowego. Swoją nazwę zawdzięczają one pomysłodawcy rozwiązania – pierwszą wersję tego typu uszczelnienia zaprezentował w 1929 roku austriacki inżynier Walther Simmer.
Simeringi zbudowane są z dwóch głównych elementów:
Sposób działania
Zasada działania pierścieni typu simering jest bardzo prosta: uszczelnienie pracuje w warstwie smarnej. Jej wymagana grubość wynika z równowagi sił: siły hydrodynamicznej, pochodzącej od względnego ruchu obrotowego wałka, a także sił promieniowych od sprężyny oraz elastomeru.
Istotną kwestią, na którą należy zwrócić szczególną uwagę, jest odpowiednie ustalenie siły promieniowej – zbyt wysoka jej wartość prowadzi do obniżenia żywotności uszczelnienia, z kolei zbyt niska powoduje utratę szczelności. Należy pamiętać, że wartość nacisków promieniowych maleje wraz ze wzrostem średnicy wałka.
Istotne parametry techniczne
Skuteczność działania danego typu uszczelniania zależy od szeregu warunków, które należy uwzględnić. Wśród nich należy przede wszystkim wymienić takie, jak:
Oznaczenia
Unormowane oznaczenia pierścieni do promieniowego uszczelnienia wałów znacznie ułatwiają dobór odpowiedniego rozwiązania. Typowe oznaczenie może wyglądać następująco:
typ – d x D x b – materiał – producent, gdzie:
typ – typ konstrukcyjny,
d – średnica nominalna wałka w mm,
D – średnica nominalna gniazda w mm,
b – wysokość pierścienia w mm,
symbol materiału – nie podaje się w przypadku NBR,
znak handlowy producenta.
Standardowe zastosowania
Uszczelnienia techniczne typu simeringi stosowane są powszechnie z olejami pochodzenia naturalnego, półsyntetycznego oraz syntetycznego, jak również i smarami stałymi, płynnymi substancjami chemicznymi, a także wodą i jej roztworami. Więcej o zastosowaniu simeringów znajdziesz na http://www.techmat.plock.pl/oferta-handlowa/uszczelnienia.
Komentarze